|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ |
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر |
الْقَارِعَةُ (1)
|
آن حادثه کوبنده، (1) |
مَا الْقَارِعَةُ (2)
|
و چه حادثه کوبنده‌ای! (2) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ (3)
|
و تو چه می‌دانی که حادثه کوبنده چیست؟! (آن حادثه همان روز قیامت است!) (3) |
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ (4)
|
روزی که مردم مانند پروانه‌های پراکنده خواهند بود، (4) |
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (5)
|
و کوه‌ها مانند پشم رنگین حلاّجی‌شده می‌گردد! (5) |
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ (6)
|
امّا کسی که (در آن روز) ترازوهای اعمالش سنگین است، (6) |
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (7)
|
در یک زندگی خشنودکننده خواهد بود! (7) |
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ (8)
|
و امّا کسی که ترازوهایش سبک است، (8) |
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ (9)
|
پناهگاهش «هاویه» [= دوزخ] است! (9) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ (10)
|
و تو چه می‌دانی «هاویه» چیست؟! (10) |
