بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ |
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر |
يس (1)
|
یس. (1) |
وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ (2)
|
سوگند به قرآن حکیم. (2) |
إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (3)
|
که تو قطعاً از رسولان (خداوند) هستی، (3) |
عَلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (4)
|
بر راهی راست (قرار داری)؛ (4) |
تَنْزِيلَ الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (5)
|
این قرآنی است که از سوی خداوند عزیز و رحیم نازل شده است (5) |
لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ (6)
|
تا قومی را بیم دهی که پدرانشان انذار نشدند، از این رو آنان غافلند! (6) |
لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَىٰ أَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (7)
|
فرمان (الهی) درباره بیشتر آنها تحقق یافته، به همین جهت ایمان نمیآورند! (7) |
إِنَّا جَعَلْنَا فِي أَعْنَاقِهِمْ أَغْلَالًا فَهِيَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ (8)
|
ما در گردنهای آنان غلهایی قرار دادیم که تا چانهها ادامه دارد و سرهای آنان را به بالا نگاه داشته است! (8) |
وَجَعَلْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ (9)
|
و در پیش روی آنان سدّی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدّی؛ و چشمانشان را پوشاندهایم، لذا نمیبینند! (9) |
وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (10)
|
برای آنان یکسان است: چه انذارشان کنی یا نکنی، ایمان نمیآورند! (10) |