يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11)
تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، (11)
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12)
و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد! (12)
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13)
چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟! (13)
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14)
در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! (14)
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15)
آیا نمی‌دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است، (15)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16)
و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟! (16)
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17)
و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید، (17)
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18)
سپس شما را به همان زمین بازمی‌گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‌سازد! (18)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19)
و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‌ای قرار داد... (19)
لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20)
تا از راههای وسیع و دره‌های آن بگذرید (و به هر جا می‌خواهید بروید)!» (20)