|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ |
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر |
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
|
چهره در هم کشید و روی برتافت... (1) |
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
|
از اینکه نابینایی به سراغ او آمده بود! (2) |
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
|
تو چه می‌دانی شاید او پاکی و تقوا پیشه کند، (3) |
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
|
یا متذکّر گردد و این تذکّر به حال او مفید باشد! (4) |
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
|
امّا آن کس که توانگر است، (5) |
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
|
تو به او روی می‌آوری، (6) |
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
|
در حالی که اگر او خود را پاک نسازد، چیزی بر تو نیست! (7) |
وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
|
امّا کسی که به سراغ تو می‌آید و کوشش می‌کند، (8) |
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
|
و از خدا ترسان است، (9) |
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
|
تو از او غافل می‌شوی! (10) |
