وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11)
|
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان برگرفته شود، (11) |
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12)
|
و در آن هنگام که دوزخ شعلهور گردد، (12) |
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13)
|
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود، (13) |
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14)
|
(آری در آن هنگام) هر کس میداند چه چیزی را آماده کرده است! (14) |
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15)
|
سوگند به ستارگانی که بازمیگردند، (15) |
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16)
|
حرکت میکنند و از دیدهها پنهان میشوند، (16) |
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17)
|
و قسم به شب، هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (17) |
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18)
|
و به صبح، هنگامی که تنفّس کند، (18) |
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19)
|
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است [= جبرئیل امین] (19) |
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20)
|
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائی دارد! (20) |