وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11)
و در آن هنگام که پرده از روی آسمان برگرفته شود، (11)
وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12)
و در آن هنگام که دوزخ شعله‌ور گردد، (12)
وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13)
و در آن هنگام که بهشت نزدیک شود، (13)
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14)
(آری در آن هنگام) هر کس می‌داند چه چیزی را آماده کرده است! (14)
فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15)
سوگند به ستارگانی که بازمی‌گردند، (15)
الْجَوَارِ الْكُنَّسِ (16)
حرکت می‌کنند و از دیده‌ها پنهان می‌شوند، (16)
وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17)
و قسم به شب، هنگامی که پشت کند و به آخر رسد، (17)
وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18)
و به صبح، هنگامی که تنفّس کند، (18)
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ كَرِيمٍ (19)
که این (قرآن) کلام فرستاده بزرگواری است [= جبرئیل امین‌] (19)
ذِي قُوَّةٍ عِنْدَ ذِي الْعَرْشِ مَكِينٍ (20)
که صاحب قدرت است و نزد (خداوند) صاحب عرش، مقام والائی دارد! (20)