بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ |
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر |
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ (1)
|
در آن هنگام که آسمان [= کرات آسمانی] شکافته شود، (1) |
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (2)
|
و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد- (2) |
وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ (3)
|
و در آن هنگام که زمین گسترده شود، (3) |
وَأَلْقَتْ مَا فِيهَا وَتَخَلَّتْ (4)
|
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود، (4) |
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ (5)
|
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد- (5) |
يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّكَ كَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّكَ كَدْحًا فَمُلَاقِيهِ (6)
|
ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت میروی و او را ملاقات خواهی کرد! (6) |
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ (7)
|
پس کسی که نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7) |
فَسَوْفَ يُحَاسَبُ حِسَابًا يَسِيرًا (8)
|
بزودی حساب آسانی برای او میشود، (8) |
وَيَنْقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا (9)
|
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمیگردد. (9) |
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ (10)
|
و امّا کسی که نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10) |