وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11)
|
امّا بدبختترین افراد از آن دوری میگزیند، (11) |
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12)
|
همان کسی که در آتش بزرگ وارد میشود، (12) |
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13)
|
سپس در آن آتش نه میمیرد و نه زنده میشود! (13) |
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (14)
|
به یقین کسی که پاکی جست (و خود را تزکیه کرد)، رستگار شد. (14) |
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15)
|
و (آن که) نام پروردگارش را یاد کرد سپس نماز خواند! (15) |
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (16)
|
ولی شما زندگی دنیا را مقدم میدارید، (16) |
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (17)
|
در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است! (17) |
إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (18)
|
این دستورها در کتب آسمانی پیشین (نیز) آمده است، (18) |
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (19)
|
در کتب ابراهیم و موسی. (19) |