وَيَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى (11)
امّا بدبخت‌ترین افراد از آن دوری می‌گزیند، (11)
الَّذِي يَصْلَى النَّارَ الْكُبْرَىٰ (12)
همان کسی که در آتش بزرگ وارد می‌شود، (12)
ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (13)
سپس در آن آتش نه می‌میرد و نه زنده می‌شود! (13)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّىٰ (14)
به یقین کسی که پاکی جست (و خود را تزکیه کرد)، رستگار شد. (14)
وَذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّىٰ (15)
و (آن که) نام پروردگارش را یاد کرد سپس نماز خواند! (15)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (16)
ولی شما زندگی دنیا را مقدم می‌دارید، (16)
وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (17)
در حالی که آخرت بهتر و پایدارتر است! (17)
إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (18)
این دستورها در کتب آسمانی پیشین (نیز) آمده است، (18)
صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (19)
در کتب ابراهیم و موسی. (19)