لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (11)
که در آن هیچ سخن لغو و بیهوده‌ای نمی‌شنوند! (11)
فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (12)
در آن چشمه‌ای جاری است، (12)
فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (13)
در آن تختهای زیبای بلندی است، (13)
وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ (14)
و قدحهایی (که در کنار این چشمه) نهاده، (14)
وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15)
و بالشها و پشتیهای صف‌داده شده، (15)
وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16)
و فرشهای فاخر گسترده! (16)
أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (17)
آیا آنان به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده است؟! (17)
وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (18)
و به آسمان نگاه نمی‌کنند که چگونه برافراشته شده؟! (18)
وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (19)
و به کوه‌ها که چگونه در جای خود نصب گردیده! (19)
وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (20)
و به زمین که چگونه گسترده و هموار گشته است؟! (20)