فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11)
|
ولی او از آن گردنه مهمّ نگذشت! (11) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ (12)
|
و تو نمی‌دانی آن گردنه چیست! (12) |
فَكُّ رَقَبَةٍ (13)
|
آزادکردن برده‌ای، (13) |
أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ (14)
|
یا غذا دادن در روز گرسنگی... (14) |
يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ (15)
|
یتیمی از خویشاوندان، (15) |
أَوْ مِسْكِينًا ذَا مَتْرَبَةٍ (16)
|
یا مستمندی خاک‌نشین را، (16) |
ثُمَّ كَانَ مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)
|
سپس از کسانی باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به شکیبایی و رحمت توصیه می‌کنند! (17) |
أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْمَيْمَنَةِ (18)
|
آنها «اصحاب الیمین» اند (که نامه اعمالشان را به دست راستشان می‌دهند)! (18) |
وَالَّذِينَ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19)
|
و کسانی که آیات ما را انکار کرده‌اند افرادی شومند (که نامه اعمالشان به دست چپشان داده می‌شود). (19) |
عَلَيْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ (20)
|
بر آنها آتشی است فروبسته (که راه فراری از آن نیست)! (20) |
