الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند، (11)
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛ (12)
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! (13)
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است! (14)
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام می‌کند و نعمت می‌بخشد (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» (15)
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ می‌گیرد (مأیوس می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» (16)
كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)
چنان نیست که شما می‌پندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمی‌دارید، (17)
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‌کنید، (18)
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا (19)
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده می‌خورید، (19)
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب می‌شوید)! (20)