الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ (11)
|
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند، (11) |
فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ (12)
|
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛ (12) |
فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ (13)
|
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! (13) |
إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)
|
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است! (14) |
فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ (15)
|
امّا انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام میکند و نعمت میبخشد (مغرور میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» (15) |
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (16)
|
و امّا هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ میگیرد (مأیوس میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است!» (16) |
كَلَّا ۖ بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ (17)
|
چنان نیست که شما میپندارید؛ شما یتیمان را گرامی نمیدارید، (17) |
وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (18)
|
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمیکنید، (18) |
وَتَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا (19)
|
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده میخورید، (19) |
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا (20)
|
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب میشوید)! (20) |