كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا (21)
چنان نیست که آنها می‌پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود، (21)
وَجَاءَ رَبُّكَ وَالْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (22)
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22)
وَجِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّكْرَىٰ (23)
و در آن روز جهنم را حاضر می‌کنند؛ (آری) در آن روز انسان متذکّر می‌شود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟! (23)
يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي (24)
می‌گوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!» (24)
فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ (25)
در آن روز هیچ کس همانند او [= خدا] عذاب نمی‌کند، (25)
وَلَا يُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ (26)
و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمی‌کشد! (26)
يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (27)
تو ای روح آرام‌یافته! (27)
ارْجِعِي إِلَىٰ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً (28)
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است، (28)
فَادْخُلِي فِي عِبَادِي (29)
پس در سلک بندگانم درآی، (29)
وَادْخُلِي جَنَّتِي (30)
و در بهشتم وارد شو! (30)