يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (41)
روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‌کند، و از هیچ‌سو یاری نمی‌شوند؛ (41)
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42)
مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است! (42)
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ (43)
مسلّماً درخت زقّوم... (43)
طَعَامُ الْأَثِيمِ (44)
غذای گنهکاران است، (44)
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45)
همانند فلز گداخته در شکمها می‌جوشد؛ (45)
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46)
جوششی همچون آب سوزان! (46)
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ (47)
(آنگاه به مأموران دوزخ خطاب می‌شود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید! (47)
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ (48)
سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید! (48)
ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (49)
(به او گفته می‌شود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی! (49)
إِنَّ هَٰذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ (50)
این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید می‌کردید! (50)