يَوْمَ لَا يُغْنِي مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَيْئًا وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (41)
|
روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمیکند، و از هیچسو یاری نمیشوند؛ (41) |
إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (42)
|
مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است! (42) |
إِنَّ شَجَرَتَ الزَّقُّومِ (43)
|
مسلّماً درخت زقّوم... (43) |
طَعَامُ الْأَثِيمِ (44)
|
غذای گنهکاران است، (44) |
كَالْمُهْلِ يَغْلِي فِي الْبُطُونِ (45)
|
همانند فلز گداخته در شکمها میجوشد؛ (45) |
كَغَلْيِ الْحَمِيمِ (46)
|
جوششی همچون آب سوزان! (46) |
خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَىٰ سَوَاءِ الْجَحِيمِ (47)
|
(آنگاه به مأموران دوزخ خطاب میشود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید! (47) |
ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِيمِ (48)
|
سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید! (48) |
ذُقْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْكَرِيمُ (49)
|
(به او گفته میشود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی! (49) |
إِنَّ هَٰذَا مَا كُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ (50)
|
این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید میکردید! (50) |