ثُمَّ يُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَىٰ (41)
سپس به او جزای کافی داده خواهد شد! (41)
وَأَنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الْمُنْتَهَىٰ (42)
(و آیا از کتب پیشین انبیا به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت منتهی می‌گردد؟! (42)
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَكَ وَأَبْكَىٰ (43)
و اینکه اوست که خنداند و گریاند، (43)
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْيَا (44)
و اوست که میراند و زنده کرد، (44)
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (45)
و اوست که دو زوج نر و مادّه را آفرید... (45)
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَىٰ (46)
از نطفه‌ای هنگامی که خارج می‌شود (و در رحم می‌ریزد)، (46)
وَأَنَّ عَلَيْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَىٰ (47)
و اینکه بر خداست ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)، (47)
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَىٰ وَأَقْنَىٰ (48)
و اینکه اوست که بی‌نیاز کرد و سرمایه باقی بخشید، (48)
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَىٰ (49)
و اینکه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (49)
وَأَنَّهُ أَهْلَكَ عَادًا الْأُولَىٰ (50)
(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین» را هلاک کرد؟! (50)