يُبَصَّرُونَهُمْ ۚ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ (11)
|
آنها را نشانشان میدهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست میدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (11) |
وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12)
|
و همسر و برادرش را، (12) |
وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13)
|
و قبیلهاش را که همیشه از او حمایت میکرد، (13) |
وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ (14)
|
و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند؛ (14) |
كَلَّا ۖ إِنَّهَا لَظَىٰ (15)
|
امّا هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعلههای سوزان آتش است، (15) |
نَزَّاعَةً لِلشَّوَىٰ (16)
|
دست و پا و پوست سر را میکند و میبرد! (16) |
تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّىٰ (17)
|
و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا میزند، (17) |
وَجَمَعَ فَأَوْعَىٰ (18)
|
و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! (18) |
إِنَّ الْإِنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا (19)
|
به یقین انسان حریص و کمطاقت آفریده شده است، (19) |
إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا (20)
|
هنگامی که بدی به او رسد بیتابی میکند، (20) |