ثُمَّ نَظَرَ (21)
سپس نگاهی افکند، (21)
ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22)
بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد؛ (22)
ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23)
سپس پشت (به حقّ) کرد و تکبّر ورزید، (23)
فَقَالَ إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24)
و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزی جز افسون و سحری همچون سحرهای پیشینیان نیست! (24)
إِنْ هَٰذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25)
این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (25)
سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26)
(امّا) بزودی او را وارد سَقَر [= دوزخ‌] می‌کنم! (26)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27)
و تو نمی‌دانی «سقر» چیست! (27)
لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28)
(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‌گذارد و نه چیزی را رها می‌سازد! (28)
لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ (29)
پوست تن را بکلّی دگرگون می‌کند! (29)
عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30)
نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‌اند! (30)