وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِكَةً ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا لِيَسْتَيْقِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَيَزْدَادَ الَّذِينَ آمَنُوا إِيمَانًا ۙ وَلَا يَرْتَابَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْكَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِيَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ (31)
|
مأموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معیّن نکردیم تا اهل کتاب [= یهود و نصاری] یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقّانیّت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟!» (آری) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه میسازد و هر کس را بخواهد هدایت میکند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمیداند، و این جز هشدار و تذکّری برای انسانها نیست! (31) |
كَلَّا وَالْقَمَرِ (32)
|
اینچنین نیست که آنها تصوّر میکنند سوگند به ماه، (32) |
وَاللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33)
|
و به شب، هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند، (33) |
وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ (34)
|
و به صبح هنگامی که چهره بگشاید، (34) |
إِنَّهَا لَإِحْدَى الْكُبَرِ (35)
|
که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است! (35) |
نَذِيرًا لِلْبَشَرِ (36)
|
هشدار و انذاری است برای همه انسانها، (36) |
لِمَنْ شَاءَ مِنْكُمْ أَنْ يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ (37)
|
برای کسانی از شما که میخواهند پیش افتند یا عقب بمانند [= بسوی هدایت و نیکی پیش روند یا نروند]! (37) |
كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ (38)
|
(آری) هر کس در گرو اعمال خویش است، (38) |
إِلَّا أَصْحَابَ الْيَمِينِ (39)
|
مگر «اصحاب یمین» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان میدهند)! (39) |
فِي جَنَّاتٍ يَتَسَاءَلُونَ (40)
|
آنها در باغهای بهشتند، و سؤال میکنند... (40) |