إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (31)
|
مسلّماً برای پرهیزگاران نجات و پیروزی بزرگی است: (31) |
حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (32)
|
باغهایی سرسبز، و انواع انگورها، (32) |
وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (33)
|
و حوریانی بسیار جوان و همسن و سال، (33) |
وَكَأْسًا دِهَاقًا (34)
|
و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور)! (34) |
لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (35)
|
در آنجا نه سخن لغو و بیهودهای میشنوند و نه دروغی! (35) |
جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (36)
|
این کیفری است از سوی پروردگارت و عطیهای است کافی! (36) |
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَٰنِ ۖ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (37)
|
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)! (37) |
يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِكَةُ صَفًّا ۖ لَا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَٰنُ وَقَالَ صَوَابًا (38)
|
روزی که «روح» و «ملائکه» در یک صف میایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمیگویند، و (آنگاه که میگویند) درست میگویند! (38) |
ذَٰلِكَ الْيَوْمُ الْحَقُّ ۖ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِ مَآبًا (39)
|
آن روز حق است؛ هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمیگزیند! (39) |
إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ وَيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا (40)
|
و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده میبیند، و کافر میگوید: «ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمیشدم)!» (40) |