الَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوْمِ الدِّينِ (11)
|
همانها که روز جزا را انکار می‌کنند. (11) |
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِ إِلَّا كُلُّ مُعْتَدٍ أَثِيمٍ (12)
|
تنها کسی آن را انکار می‌کند که متجاوز و گنهکار است! (12) |
إِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (13)
|
(همان کسی که) وقتی آیات ما بر او خوانده می‌شود می‌گوید: «این افسانه‌های پیشینیان است!» (13) |
كَلَّا ۖ بَلْ ۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (14)
|
چنین نیست که آنها می‌پندارند، بلکه اعمالشان چون زنگاری بر دلهایشان نشسته است! (14) |
كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ (15)
|
چنین نیست که می‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (15) |
ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِيمِ (16)
|
سپس آنها به یقین وارد دوزخ می‌شوند! (16) |
ثُمَّ يُقَالُ هَٰذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (17)
|
بعد به آنها گفته می‌شود: «این همان چیزی است که آن را انکار می‌کردید!» (17) |
كَلَّا إِنَّ كِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18)
|
چنان نیست که آنها (درباره معاد) می‌پندارند، بلکه نامه اعمال نیکان در «علیّین» است! (18) |
وَمَا أَدْرَاكَ مَا عِلِّيُّونَ (19)
|
و تو چه می‌دانی «علیّین» چیست! (19) |
كِتَابٌ مَرْقُومٌ (20)
|
نامه‌ای است رقم‌خورده و سرنوشتی است قطعی، (20) |
