وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَىٰ أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَكِهِينَ (31)
|
و چون به سوی خانواده خود بازمی‌گشتند مسرور و خندان بودند، (31) |
وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَضَالُّونَ (32)
|
و هنگامی که آنها را می‌دیدند می‌گفتند: «اینها گمراهانند!» (32) |
وَمَا أُرْسِلُوا عَلَيْهِمْ حَافِظِينَ (33)
|
در حالی که هرگز مأمور مراقبت و متکفّل آنان [= مؤمنان] نبودند! (33) |
فَالْيَوْمَ الَّذِينَ آمَنُوا مِنَ الْكُفَّارِ يَضْحَكُونَ (34)
|
ولی امروز مؤمنان به کفار می‌خندند، (34) |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (35)
|
در حالی که بر تختهای آراسته بهشتی نشسته و (به سرنوشت شوم آنها) می‌نگرند! (35) |
هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (36)
|
آیا (با این حال) کافران پاداش اعمال خود را گرفتند؟! (36) |
