يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (21)
|
که مقربان شاهد آنند! (21) |
إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِي نَعِيمٍ (22)
|
مسلّماً نیکان در انواع نعمت‌اند: (22) |
عَلَى الْأَرَائِكِ يَنْظُرُونَ (23)
|
بر تختهای زیبای بهشتی تکیه کرده و (به زیباییهای بهشت) می‌نگرند! (23) |
تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24)
|
در چهره‌هایشان طراوت و نشاط نعمت را می‌بینی و می‌شناسی! (24) |
يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (25)
|
آنها از شراب (طهور) زلال دست‌نخورده و سربسته‌ای سیراب می‌شوند! (25) |
خِتَامُهُ مِسْكٌ ۚ وَفِي ذَٰلِكَ فَلْيَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ (26)
|
مهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و در این نعمتهای بهشتی راغبان باید بر یکدیگر پیشی گیرند! (26) |
وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (27)
|
این شراب (طهور) آمیخته با «تسنیم» است، (27) |
عَيْنًا يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28)
|
همان چشمه‌ای که مقرّبان از آن می‌نوشند. (28) |
إِنَّ الَّذِينَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا يَضْحَكُونَ (29)
|
بدکاران (در دنیا) پیوسته به مؤمنان می‌خندیدند، (29) |
وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ يَتَغَامَزُونَ (30)
|
و هنگامی که از کنارشان می‌گذشتند آنان را با اشاره تمسخر می‌کردند، (30) |
