وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41)
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‌شود)! (41)
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42)
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، (42)
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (43)
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا! (43)
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44)
سایه‌ای که نه خنک است و نه آرامبخش! (44)
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45)
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (45)
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (46)
و بر گناهان بزرگ اصرار می‌ورزیدند، (46)
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47)
و می‌گفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (47)
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48)
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‌شوند)؟!» (48)
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49)
بگو: «اوّلین و آخرین، (49)
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (50)
همگی در موعد روز معیّنی گردآوری می‌شوند، (50)