وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ (41)
|
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود)! (41) |
فِي سَمُومٍ وَحَمِيمٍ (42)
|
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، (42) |
وَظِلٍّ مِنْ يَحْمُومٍ (43)
|
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا! (43) |
لَا بَارِدٍ وَلَا كَرِيمٍ (44)
|
سایهای که نه خنک است و نه آرامبخش! (44) |
إِنَّهُمْ كَانُوا قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ (45)
|
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (45) |
وَكَانُوا يُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِيمِ (46)
|
و بر گناهان بزرگ اصرار میورزیدند، (46) |
وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (47)
|
و میگفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (47) |
أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ (48)
|
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته میشوند)؟!» (48) |
قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ (49)
|
بگو: «اوّلین و آخرین، (49) |
لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ (50)
|
همگی در موعد روز معیّنی گردآوری میشوند، (50) |