أَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ (181)
|
حق پیمانه را ادا کنید (و کم فروشی نکنید)، و دیگران را به خسارت نیفکنید! (181) |
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِيمِ (182)
|
و با ترازوی صحیح وزن کنید! (182) |
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (183)
|
و حق مردم را کم نگذارید، و در زمین تلاش برای فساد نکنید! (183) |
وَاتَّقُوا الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْأَوَّلِينَ (184)
|
و از (نافرمانی) کسی که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!» (184) |
قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِينَ (185)
|
آنها گفتند: «تو فقط از افسونشدگانی! (185) |
وَمَا أَنْتَ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ (186)
|
تو بشری همچون مائی، تنها گمانی که درباره تو داریم این است که از دروغگویانی! (186) |
فَأَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (187)
|
اگر راست میگویی، سنگهایی از آسمان بر سر ما بباران!» (187) |
قَالَ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (188)
|
(شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام میدهید داناتر است!» (188) |
فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (189)
|
سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقهخیز) آنها را فراگرفت؛ یقیناً آن عذاب روز بزرگی بود! (189) |
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً ۖ وَمَا كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُؤْمِنِينَ (190)
|
در این ماجرا، آیت و نشانهای است؛ ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند. (190) |