وَإِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (191)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (191)
وَإِنَّهُ لَتَنْزِيلُ رَبِّ الْعَالَمِينَ (192)
مسلّماً این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است! (192)
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ (193)
روح الامین آن را نازل کرده است... (193)
عَلَىٰ قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِرِينَ (194)
بر قلب (پاک) تو، تا از انذارکنندگان باشی! (194)
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُبِينٍ (195)
آن را به زبان عربی آشکار (نازل کرد)! (195)
وَإِنَّهُ لَفِي زُبُرِ الْأَوَّلِينَ (196)
و توصیف آن در کتابهای پیشینیان نیز آمده است! (196)
أَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ آيَةً أَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِي إِسْرَائِيلَ (197)
آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟! (197)
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَىٰ بَعْضِ الْأَعْجَمِينَ (198)
هرگاه ما آن را بر بعضی از عجم [= غیر عرب‌] ها نازل می‌کردیم... (198)
فَقَرَأَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِهِ مُؤْمِنِينَ (199)
و او آن را بر ایشان می‌خواند، به آن ایمان نمی‌آورند! (199)
كَذَٰلِكَ سَلَكْنَاهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ (200)
(آری،) این گونه (با بیانی رسا) قرآن را در دلهای مجرمان وارد می‌کنیم! (200)