وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211)
و برای آنها سزاوار نیست؛ و قدرت ندارند! (211)
إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212)
آنها از استراق سمع (و شنیدن اخبار آسمانها) برکنارند! (212)
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213)
(ای پیامبر!) هیچ معبودی را با خداوند مخوان، که از معذّبین خواهی بود! (213)
وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ (214)
و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن! (214)
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (215)
و بال و پر خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند بگستر! (215)
فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ (216)
اگر تو را نافرمانی کنند بگو: «من از آنچه شما انجام می‌دهید بیزارم!» (216)
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ (217)
و بر خداوند عزیز و رحیم توکّل کن! (217)
الَّذِي يَرَاكَ حِينَ تَقُومُ (218)
همان کسی که تو را به هنگامی که (برای عبادت) برمی‌خیزی می‌بیند؛ (218)
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِدِينَ (219)
و (نیز) حرکت تو را در میان سجده‌کنندگان! (219)
إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (220)
اوست خدای شنوا و دانا. (220)